رزینهای حذف آهن

پس از سختی آب ، حضور املاح آهن و منگنز ، معمولترین مشکل موجود برای مصرف کنندگان آب ، خصوصاً در بخش صنعتی محسوب می گردد . این عناصر عمدتاً بصورت اکسید فریک نامحلول و اکسید منگنز بسیار نامحلول وجود دارند . حضور یون آهن در آبها بسته به غلظت ، می تواند سبب ایجاد رنگ زرد مایل به قهوه ای ، طعم نامطلوب آب ، ایجاد لکه های رنگی بر روی لباسها و غلظت بالای آن سبب ایجاد رسوب در لوله ها و تجهیزات صنعتی می شود . حضور منگنز در آب سبب ایجاد لکه های قهوه ای رنگ بر روی لباسها و ایجاد ذرات سیاه رنگ بر روی وسایل گشته و همچون آهن طعم نامطلوبی در چای و قهوه ایجاد می کند .

ترکیبات آهن در آب به دو صورت یون دو ظرفیتی (فرو) و سه ظرفیتی (فریک) می باشند . ترکیبات آهن موجود در آبهای سطحی بیشتر به صورت فریک می باشند ، زیرا در اثر مجاورت آ ب با هوا ، اکسیژن کافی موجود در آب ، ترکیبات آهن را به طور کامل اکسید شده تبدیل می کند . ترکیبات فریک شکل کاملاً اکسید شده ترکیبات فرو می باشند . ترکیبات موجود در آب چاه نیز معمولاً به صورت فرو می باشند که در صورت تماس با هوا ، از حالت فرو به فریک تبدیل می گردد.

ترکیبات فرو از طریق کاربرد رزینهای تبادل یونی کاتیونی (عموماً سدیمی) قابل حذف می باشند . با این وجود حضور ترکیبات فریک می تواند بر روی بستر رزینی تشکیل رسوب نموده و عملکرد سیستم را مختل نماید . از اینرو باید از ورود ترکیبات فریک به داخل سیستم جلوگیری نمود ، لذا ضروری است تا از تماس آب با هوا جلوگیری نمود . جهت احیاء این رزینها از آب نمک استفاده می شود . رزینهای تبادل هیدروژنی نیز برای جداسازی یونهای فرو از آب به کار می روند . برای احیاء این رزینها از اسید سولفوریک استفاده می شود