کربن فعال به گروهی از مواد کربنی با پوکی و سطح داخلی بالا اطلاق می شود که بهدلیل مساحت داخلی قابل توجه، ساختار پوک و منفذی، ظرفیت جذب بالا، قابلیت فعالسازی مجدد سطح و همچنین قیمت پائین در مقایسه با جاذبهای غیرآلی مانند زئولیتیک ماده منحصربهفردی میباشند. کاربرد مهم و قابل اهمیت آنها در جداسازی بو، رنگ، مزههای غیردلخواه از آب در عملیاتهای خانگی و صنعتی، بازیافت حلال، تصفیه هوا بهویژه در رستورانها، صنایع غذائی و شیمیائی میباشد کربن فعال از پیرولیز موادکربنی از قبیل چوب زغال سنگ هسته یا پوسته میوهها مانند پوسته نارگیل حاصل میگردد و در مراحل بعدی تحت عملیات فعالسازی قرار میگیرد پیرولیزموادکربنی، بدون حضور هوا، باعث تخریب مولکولهای غیرآلی میشود که یک ماده پودری کربنی از آن ایجاد خواهد شد. جسم تولیدشده دارای سطح ویژه و تخلخل بالایی میباشد. سه فرایند اصلی برای فعال سازی کربن در نظر گرفته می شود: 1- فعال سازی با بخار 2- فعال سازی با دی اکسید کربن3- فعال سازی شیمیایی